زنده‌یاد

نعمت‌اله صادقی خرّم‌دشتی

همسری دلسوز و پدری مهربان

تو را به لبخندت می‌شناسند، به مهربانی‌هایت، به گرمی نگاهت و دستان بخشنده‌ات. بیا گمان کنیم هیچ پاییز و زمستان و بهار و تابستانی بدون تو نگذشته است؛هرچند این واضح‌‌ترین دروغ تقویم است؛ چراکه زندگی درست به وقتِ آخرین لبخندت که تا ابد جاریست، متوقف شد. از قفس تنگ دنیا به آسمان‌ها سفر کردی، به سوی حضرت دوست. زیبا بودی و زیبا زیستی که به زیباترین حالت ممکن رفتی. دلمان برای زیباترین لبخند دنیا تنگ شده است حضرت بابا. يك شهر پر از آدم و این حجم پر از درد/لعنت شود آن صبح که تو را برد و نیاورد!