مادرم

نصیبه جهانداری

رحمت واسعه خدا بر او باد

چه بنویسم از مادری که از دنیا جز آسمانش نبرد... از چهره ش جز لبخند.. از صدایش جز روحیه.. و از خاطراتش جز انسانیت چیزی به یاد ندارم.. مادرم هنوز هم نفس می کشد صدای دعای عاقبت بخیریمان را که از خدا میخواهد بارها شنیده ام.. مگر می شود سفره احسانش را خالی گذاشت؟ مگر می شود تبسم از چهره ش ربود مادرم را می گویم.. دعایش مستجاب است دعایش می کنیم..که مطمئنیم دعا گوی ماست.. بهشت کم است... بهشت کمتر از آن است که در زیر قدم های تو باشد.. مادرم